Kłamstwo towarzyszy nam każdego dnia. Kłamią nasi politycy, szefowie, obiecując podwyżkę i dzieci gwarantując, że były grzeczne. Raz są to małe kłamstewka, innym razem wielka obłuda. Kłamiemy, bo tak nam jest wygodniej, bo tego od nas oczekują lub uważamy, że nikogo nie interesuje nasze prawdziwe zdanie. Czy jednak zawsze możemy się mijać z prawdą? Czy związek również można zbudować na... oszustwie?

Tytuł: Konkurs na żonę

Autor: Beata Majewska

Cykl: Konkurs na żonę (tom 1)

Wydawnictwo: Publicat

Łucja jest skromną i młodą dziewczyną. Bierze udział w konkursie na esej i ta poznaje prawnika o imieniu Hugo. Od słowa do słowa mężczyzna zaprasza ją na randkę, a już kilka spotkań później... oświadcza się. Dziewczyna nie posiada się ze szczęścia, ale też zdziwienia. Hugo jest bogaty, sympatyczny i opiekuńczy, ale znają się tylko chwilę... Nie wie jednak, że prawnik po prostu MUSI się ożenić. I to jak najszybciej. Co się stanie, gdy prawda wyjdzie na jaw? Czy konkurs na żonę to najlepszy pomysł, żeby znaleźć... miłość życia?

W pierwszej kolejności zwróciłam uwagę na okładkę, jest wprost prześliczna. Szklany słoik, różowe dodatki, czyli ostatni hit wystroju wnętrz dobrze sprawdził się też jako element promocyjny literatury. I świetne zapowiada też treść.

Fabuła to bowiem romantyczna mieszanka sprawdzonych wzorców i dziewczęcych pragnień. Bogaty amant? Miłość spadająca jak grom z jasnego nieba? Mężczyzna, który wybiera nieśmiałą myszkę zamiast rozwydrzonych koleżanek? Która z nas o tym nie marzyła? Wbrew pozorom, ten klasyczny motyw nie jest gotowym przepisem na sukces. Bo chociaż Pretty woman to film kultowy, wszelkie próby „wskrzeszenia historii” z księciem z bajki, przyjmowane są przez czytelniczki z dużo mniejszą wyrozumiałością. Jak było tym razem?

Muszę przyznać, że autorce udało się balansować na cienkiej linii dzielącej romantyzm z banałem i nie runąć w dół. Nie dajcie się zwieść początkowi. Każda miłość patrzy na świat przez różowe okulary, tak i my możemy początkowo dać się zwieść deklaracjom przystojnego prawnika. Szybko okazuje się, że mężczyzna nie jest jednak kandydatem krystalicznie czystym. Powoli na jaw wychodzą jego kłamstwa, a cała historia nabiera nowego smaku. Początkową słodycz przeszywa gorycz kłamstwa i sekretów. Może ta opowieść to jednak nie sen, a koszmar?

Im dłużej myślę o książce, tym bardziej dochodzę do wniosku, że pierwsze strony wprowadziły w błąd nie tylko Łucję, ale również mnie. Okazuje się, że ta słodka i niewinna dziewczyna ma w sobie więcej odwagi i charakteru, niż można by się było spodziewać. A Hugo nie jest taki mądry i przebiegły, jak o sobie myślał. Z kolei miłość... ona bez zmian, jest nieobliczalna i nie da się zaszufladkować.

Kolejnym plusem tej pozycji jest poruszenie trudnego tematu. O nie! Nie spodziewajcie się tyrady, wykładu czy moralizatorstwa. Ale jednak coś w Was przeskoczy i będzie żądało możliwości wyrażenia sprzeciwu. Pojawia się temat traktowania kobiety, jak swoją własność, jak sposób do osiągnięcia celu. Bardzo cieszę się, że autorka nie brnęła w konwencje bajki, a zdecydowała się „wzbogacić” głównego bohatera o tak poważne wady. Dzięki temu książka nie jest tylko lekkim romansidłem, a w pokazuje jak wiele stron ma prawda i jak łatwo można dać zwieść się pozorom.

Jeśli lubicie klasyczne, ale niebanalne historie miłosne, konieczne sięgniecie po Konkurs na żonę. Nieważne czy macie tylko zły humor, czy dookoła Was wszystko rozpada się w drobny mak, ta opowieść pozwoli Wam oderwać się od codzienności. Życie Łucji to nie bajka, a może jednak? Dajcie szansę miłości i zobaczcie, co z tego wyniknie.

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuję wydawnictwu :)