Rok 2019 dopiero się zaczął, a już jest pod znakiem wielu książkowych zaskoczeń. I tych przyjemnych, o których marzy każdy czytelnik i tych rozczarowujących. Tym razem niestety o tym drugim. Po prostu... o matko! Znowu niewypał!

 

Tytuł: O matko i córko 
Autor: Błędowska Katarzyna, Błędowska Paulina

Wydawnictwo: SQN

Książka została napisana przez YouTuberki, o których nie miałam bladego pojęcia. Czemu więc po nią sięgnęłam? Zachęciła mnie renoma wydawnictwa. Ich tytułu do tej pory bardziej lub mniej, ale jednak przypadały mi do gustu. Tak samo jakość wydania. „O matko i córko” miało zachęcający opis, spodziewałam się po nim przemyśleń, anegdotek czy felietonów na temat relacji matka-córka. Cóż... byłam w błędzie.

Jak to zwykle bywa, początek jeszcze nie zapowiadał tragedii. Przystępny „język” autorki sprawił, że całkiem ciekawie czytało mi się jej perypetie z zachodzeniem w ciąże. Co więcej, pomyślałam nawet, że tytuł nadaje się dla każdej kobiety oczekującej potomka, a potem wychowującej dziecko. I jak się okazało, było to jedynie zastosowanie tego tytułu.

Razem z autorkami przeszłam przez wiek niemowlęcy, przedszkolny i wczesnoszkolny Paulinki. Dowiedziałam się, co lubi, kiedy była grzeczna, jak zmieniał się jej stosunek do ludzi. Tak czytała, czytałam i myślałam... kiedy przejdziemy do konkretów. Sporo książek zaczyna się od wątku autobiograficznego, ale miejmy to już za sobą. Zaczęłam więc kartkować książkę i... o zgrozo. Okazało się, że nie ma w niej nic poza historią życia dwóch nieznanych mi kobiet. I to ograniczonej czasowo do wieku młodszej z nich. A że Paulinka, tytułowa córka, jest naprawdę młoda, siłą rzeczy „akcja” rozrywa się w krótkim i wyjątkowo nudnym okresie. I bynajmniej nie chodzi mi o to, że brak mi w kraju wojny. Jednak zupełnie inaczej czyta się wspominki z powstania, czy czasu przemian gospodarczych, a zwykłą relację z dorastania, nawet nie szczególnie umiejscowioną w kontekście polityczno-społecznym.

Czy jest jakiś plus tej pozycji? Tak, jeden się znajdzie, przepiękne wydanie. Książka naprawdę ładnie się prezentuje. Całość przeplatana jest cudownymi zdjęciami, które świetnie ilustrują relacje między autorkami. No cóż... i to tyle.

"Córko,pamiętaj, że też będziesz matką! Matko, pamiętaj, że też byłaś córką!".

Od razu uprzedzam, może nie jestem odosobniona w odbiorze książki, ale jest też sporo odmiennych opinii. Recenzenci, którym się podobała, wskazywali na relacje między kobietami, które ich zdaniem są piękne i inspirujące. Tak, zdecydowanie czuć między nimi bliskość. Ale na kontakty z moją mamusią też nie narzekam, a mimo to nie zamęczam innych opowieściami o pleceniu warkoczyków czy gubieniu rękawiczek. Taki historie powinny być zatrzymane w rodzinnym gronie i nawet tam podawane w częściach. Bo tak na raz to nawet wydaniu cioci ciężko byłoby mi znieść tyle gadania o niczym. Ale wiecie, co jest w tym najgorsze? Że autorki naprawdę potrafią pisać, mają lekki, przystępny styl i nienachalny dowcip. Gdyby jeszcze pisały o czymś, co ma znaczenie dla kogokolwiek poza najbliższą rodziną... Tymczasem jest to pierwsza książka od naprawdę bardzo dawna, którą nie doczytałam do końca. Czemu? Bo zwyczajnie nie miałam po co brnąć w nią dalej.

Edit: na potrzeby tego tekstu jednak podjęłam próbę obejrzenia kanału YouTuberek i... o matko, nie dałam rady przetrzymać więcej niż kilka minut. Przepraszam bardzo, ale mnie totalnie nie obchodzi co kto jadł na śniadanie, oglądał w internecie, albo czym się maluje. Nie i już. Forever outsider. Kurtyna.