Recenzje na widelcu

A przede wszystkim najważniejszy jest dla mnie pokój na świecie. To hasło reklamowe stanowi chyba najpopularniejszą parodię wyborów miss świata. Czy gdzieś jeszcze jest równie popularne? Owszem... w młodzieżowej fantastyce!

Tytuł: Everlife. Wieczne życie
Autor: Gena Showalter
Cykl: Wieczne życie (Everlife) (tom 3)
Wydawnictwo: HarperCollins Polska

Trwa wielka wojna. Troja i Miriada każdego dnia każą swoim ludziom walczyć na śmierć i życie. Tymczasem Ten, dziewczyna, która ma zadecydować o losach obu krain, postanawia przełamać ten schemat. I to nie tylko związkiem z przedstawicielem przeciwnej frakcji. Oni idą o krok (a nawet całe tysięcy kroków) dalej. Postanawiają zrobić wszystko by... wprowadzić pokój.

O tym tomie można powiedzieć mniej więcej to samo, co o poprzednich. I już w tym zdaniu widać pewien problem tej serii. Premiera pierwszego tomu miała miejsce lata temu. W tym roku ukazała się ostatnia, finalna część. I szczerze mówiąc... naprawdę niewiele pamiętałam. Owszem z czasem wszystko wróciło w mojej głowie na swojej miejsce, jednak autorka nie szczególnie mi w tym pomagała. Zamiast zrobić małe powtórzenie z wcześniejszych tomów, od razu wrzuca czytelnika w bezpośrednią kontynuację wcześniejszych przygód. I jakoś trzeba było sobie radzić.

Tak samo, jak i wcześniej, i tym razem książka zaczyna się od zbioru wiadomości „mailowych” między osobami, które ponownie chcą uchwycić główną bohaterkę. Najzabawniejszy jest ton tej komunikacji. Niezależnie od szczebla każdy pisze, jakby był dorastającym nastolatkiem.

Mam też pewien problem z opisanym światem. Sam pomysł był naprawdę ciekawy, jednak bardzo mocno oparty na schematach. W pierwszym tomie mnie zachwycił, w drugim przyzwyczaił do siebie, a w trzecim... nie zaoferował nic nowego. Nieustająco działa zasada dwójki, to jest, że każdy spór prowadzi ostatecznie do powstania dwóch obozów. W tym zakresie nic się nie zmienia. Mamy dwa stronnictwa, które zaciekle, ale też często siłą rozpędu, zacięcie się zwalczają.

Sama narracja jest naprawdę mocno emocjonalna. Wszystko dzieje się na śmierć i życie, a każda sytuacja stara się odwołać do jak największej liczby emocji. Może właśnie dlatego ciężko do wszystkiego podchodzić zbyt poważnie, gdy nastolatki już od pierwszej strony uderzają w górnolotne zwroty o pokoju, przedwiecznej walce, ratowaniu słabszych itp.

I tę hiperbolizację widać też w wątku miłosnym, który nie dość, że napędza całą akcję, to jeszcze ocieka niepotrzebną słodyczą. Wszystko to sprawia, że pomimo sporej dynamiki, sama powieść jest bardzo rozliczona, a historia przesadzona. Dodatkowo razi fakt, że sporo wydarzeń rozrywa się poza „okiem kamery”, a wiele problemów rozwiązuje w tle, bez udziału naszych dzielnych bohaterów.

Everlife nie jest też do końca złą pozycją. To naprawdę lekka, przyjemna i zupełnie niezobowiązująca lektura. Czerpie z gatunku młodzieżowego wszystkie zalety i wady. Jeśli więc lubicie tego typu powieści, powinna przypaść wam do gustu.

Czy nie byłoby świetnie, by chociaż na chwilę zatrzymać czas? Albo jeszcze lepiej, wstrzymać bieg zegarka tylko na nas? Po prostu zyskać... nieśmiertelność. Brzmi nieźle. Ale jakie byłyby skutki takiej decyzji?

Tytuł: Jak zatrzymać czas

Autor: Matt Haig

Wydawnictwo: Zysk

Tom ma 41 lat. Ale tylko fizycznie. Naprawdę przeżył ich o wiele więcej, tylko jego ciało starzeje się dużo wolniej. Znał Szekspira, brał udział w niejednej przygodzie... Czy można chcieć czegoś jeszcze? Tak, zwykłego, spokojnego życia, które dla człowieka z jego przypadłością... wcale nie jest takie proste. Zwłaszcza gdy nie może robić tylko jednego. Przywiązywać się do ludzi.

„Jak zatrzymać czas” to książka zupełnie inna od tego, co czytam na co dzień. W miejsce dynamicznej akcji, przemyślenia. Zamiast zatrzęsienia bohaterów, kilka naprawdę dopracowanych postaci. Ale... od początku. Pomysł na wątek główny jest naprawdę ciekawy. To nie tylko sposób na rozwinięcie historii, ale też pretekst do kilku ciekawych hipotez. Autor każe nam się zastanowić nad wieloma sprawami, zachęca do rozważać o czasie i istocie człowieczeństwa.

I można by było przypuszczać, że ten refleksyjny ton obija się negatywnie na przystępności książki. Nic bardziej mylnej. Nieważne jak głębokie i poważne są myśli głównego bohatera, do ich wyrażenie używa słów prostych i bezpośrednich. Co więcej, przekazuje je przy okazji ciekawej historii, która naprzemiennie dzieje się w przeszłości i teraźniejszości.

Co więcej, pomimo faktu, że akcja nie jest najważniejszym elementem opowieści, nie można jej zarzucić małej dynamiki. W książce naprawdę dużo się dzieje, a dzięki długiemu życiu głównego bohatera jest on świadkiem wielu historycznych wydarzeń. Pierwszoplanowa perspektywa przemian społecznych i gospodarczych pozwala na zaprezentowanie naprawdę ciekawego punktu widzenia. Na uznanie zasługuje też ciekawa kreacja bohaterów. Ich charaktery są dobrze dopracowane. Zwłaszcza osobowość Toma, uwzględniająca wpływ długiego życia, to kawał dobrej roboty. 

Czy było jednak coś, co średnio przypadło mi do gustu? W pewnym sensie nie przekonało mnie zakończenie. Po tylu latach, tylu przygodach, wszystko zamknęło się tak... bez przytupu. Czy może za to refleksyjnie? Niekoniecznie. Nie mówię, że zakończenie jest złe. Po prostu jest najsłabszym elementem naprawdę dobrej książki.

„Jak zatrzymać czas” to powieść, po którą naprawdę warto sięgnąć. Jest inna, niepokojąca, wciągająca i bardzo dobrze napisana. Ciekawy klimat, intrygująca historia i wiele ważkich rozważań!

Nie lubię, gdy historia urywa się w połowie, gdy trzeba miesiącami czekać na kontynuację tak dobrze rozpoczętej akcji. Co będzie dalej? Jaki los czeka bohaterów? Te pytania doprowadzają czytelnika do szału. Tak było też w przypadku Przeznaczenia Violet i Luke'a. Dlatego kiedy tylko wyszedł tom drugi, Przyszłość Violet i Luke'a, po prostu musiałam się dowiedzieć... co było dalej.

Tytuł: Przyszłość Violet i Luke'a
Cykl: The Coincidence (tom 4)
Autor: Jessica Sorensen
Wydawnictwo: Zysk i s-ka

W momencie gdy Violet i Luke byli przekonani, że ich życie wyszło na prostą, wszystko rozsypało się niczym domek z kart. Los postanowił spłatać im figla i splątał ich życia na długo przed akcją z pierwszego tomu. To było za wiele dla dziewczyny. Ścigana przez przeszłość, załamana przez teraźniejszość, nie widzi żadnych szans na przyszłość. Ucieka od Luke i wcale nie jest jej z tym dobrze. Chłopak też ciężko znosi rozstanie. Czy to będzie koniec? A może życie planuje dla nich kolejne zawirowania?

Książka już od samego początku funduje nam mnóstwo przeżyć. Jeśli spodziewaliście się, że Violet zrzuciła z siebie cały emocjonalny bagaż w pierwszym tomie... jesteście w błędzie. Tym razem jest równie intensywnie, jak wcześniej. A do starych spraw dochodzą nowe problemy i coraz silniejsze uczucia. I to nie tylko te pozytywne. W dziewczynie buzuje nienawiść, która może ją popchnąć w przepaść złych decyzji.

Muszę przyznać, że nie zawsze rozumiałam jej zachowanie. Tak, nawet mając na uwadze to, jak bardzo została skrzywdzona przez los. Jej tryb „nic nie czuję” nie dość, że nie działał, to jeszcze budził mój sprzeciw. Dobrze, że bohaterka szybko przeszła do działania, bo to szło jej zdecydowanie lepiej. A dzięki temu fabuła naprawdę skutecznie napędzana jest przez akcje. Pośród miłosnych rozważań i tajemnic z przeszłości nie brak dynamicznych zwrotów wydarzeń, czy zaskakujących wątków. Bardzo podobało mi się, że Violet i Luke nie siedzą z założeniami rękami, a przejmują inicjatywę i rozwiązują pojawiające się problemy.

Na uznanie zasługuje również to, że w tle fabuły Violet powoli walczy z traumą. Temat piętna przeszłości nie raz stanowi główny wątek powieści. Nie lubię jednak, jeśli jest to jedyny poruszany temat. W przypadku tej książki jest inaczej. To trudne zagadnienie nie dominuje całej akcji, a bohaterka nie zasypuje nas na każdym kroku swoimi złotymi myślami, tylko odważnie stawia czoło własnym lekom.

A gdzie w tym wszystkim miłość? Jest i to bardzo ważna, motywuje, budzi lęk i powoli rozwija się niczym polny kwiat. Całe szczęście jest gdzieś obok, nie na pierwszym planie, chociaż wciąż bardzo istotna. Fajnie, że tym razem główny nacisk położono na intrygę, a wszystko obok stanowi jej tło.


I chociaż powieść jest bardzo intensywna, zarówno w emocje, jak i wydarzenia... wciąż nie wiemy wszystkiego. Możemy się domyślać, możemy być prawie pewni, ale jednak główna intryga nie została definitywnie rozwiązana. Ku mojemu zaskoczeniu okazało się, że historia Violet i Luka będzie miała jeszcze swoją kontynuację i nie zamknie się w dwóch tomach. Tym razem przejście było łagodniejsze niż w przypadku poprzedniej części. Nie zostajemy porzuceni w samym środku akcji, wiele wątków i wątpliwości zostało wyjaśnionych, ale wciąż... wciąż nie wiemy wszystkiego. I jak tu być książoholikiem? Trzeba dalej czekać!

Z książkę dziękuję portalowi Papierowe Motyle.

Każdy z nas ma chwile, o których wolałby nie pamiętać. Trudne doświadczenia, wstydliwie sytuacje czy zwyczajny pech. Dla większości z nas to jednak chwile, nic nieznaczące epizody. A co, jeśli tym, o czym chcemy zapomnieć... jest całe nasze dzieciństwo? Jeśli złe wspomnienia nie chcą nas opuścić ani na chwile? Czy wtedy da się żyć teraźniejszością?

Tytuł: Przeznaczenie Violet i Luke'a

Autor: Jessica Sorensen

Cykl: The Coincidence (tom 3)
Wydawnictwo: Zysk i s-ka

Violet ma za sobą trudne chwile. Jest tą, która ocalała. Tą, która miała być ofiarą, ale ocalała. By odegnać od siebie masakryczne obrazy, potrzebuje adrenaliny. Silne zastrzyki adrenaliny, najlepiej codziennie. Podobną strategię przybiera Luke. Ale on nie chce zapomnieć tylko jednej chwili. On ucieka od swojego dzieciństwa. Tacy różni, a tacy podobni. Coś ich do siebie ciągnie, a coś odpycha. Czy ludzie, którzy całe życie uciekają... mogą być blisko?

Przeznaczenie Violet i Luke'a to książka z kategorii Young Adult. Uwielbiam ten gatunek i trochę powieści tego typu już przeczytałam. Dlatego mogę z całą pewnością powiedzieć, że ta historia z jednej strony bardzo dobrze wpisuje się w nurt, a z drugiej jest oryginalna i pomysłowa. Mamy trudną historię dwojga młodych ludzi i skomplikowane uczcie. O ile często zdarza się, że przeszłość postaci jest dla czytelnika lekko naciągną, tym razem mamy porządną porcję mocnych wrażeń. Odrywa ona istotną fabularnie rolę, nie tylko uzasadnia zachowanie bohaterów, ale też co jakiś czas pojawia się w formie retrospekcji. Narracja standardowo podzielona została na dwie osoby, dzięki czemu poznajemy różne perspektywy.

Główny bieg wydarzeń wręcz zapiera dech w piersiach. Nieustająco coś się dzieje, a nasi bohaterzy bynajmniej nie spoczywają na laurach. Co więcej, pomimo że jest to powieść skupiona wokół miłości, samego uczucia nie jest tu aż tak dużo. Nie ma wzdychania do księżyca, patrzenia sobie w oczy, czy bezsensownych scen erotycznych. Miłość wyrażana jest poprzez działanie, dzięki czemu nie możemy narzekać na brak akcji.

Świetnie opowiedziano też główną zagadkę. Chociaż jej rozwiązanie nasuwa się dość szybko, gęsta sieć powiązań między bohaterami potęguje atmosferę niepewności. Książkę czyta się błyskawicznie i zapartym tchem. Historia jest ciekawa, ale też budzi wiele emocji, i to bardzo skrajnych. Od radości, po smutek, przez złość i zamyślenie...

Miłośnicy serii znajdą w tym tomie bohaterów z poprzednich części. Jest to jednak jedynie smaczek dla fanów, ponieważ udział tych postaci jest dość ograniczony. Pojawiają się, wypowiadają kilka kwestii i chociaż jest to spójne, niewiele zmienia. Spokojnie można tę część czytać bez znajomości poprzednich.

Jedyne co zupełnie mi się nie spodobało to... urwanie powieści w połowie historii. Najciekawszy i najbardziej interesujący wątek zostaje wyjaśniony, ale pozostawia tak ogromne uczucie niedosyty, że nie sposób nie myśleć o kontynuacji. Z marketingowego punktu widzenia to dobre zagrania, ja jednak wolę zupełne zamknięte opowieści.

Przeznaczenie Violet i Luke'a to świetna, porywająca powieść. Pełna dynamicznej akcji, zwrotów akcji i porywów serca. A jakie jest nasze przeznaczenie? Oczywiście... czekanie na kontynuację!

Większość ludzi z rozrzewnieniem wspomina swoją młodość. Ale nie wszyscy. Dla niektórych okres dojrzewania okazał się bardzo trudnym momentem. I to nie tylko ze względu na burzę hormonów. Czasem młody człowiek w pakiecie z rodziną dostaje cały bagaż problemów.

W dzisiejszych czasach każdy może napisać i (przede wszystkim) wydać książkę. A im jest sławniejszy, tym droga ta jest prostsza. Dlatego więc z pewnym sceptycyzmem podchodzę do powieści pisanych przez celebrytów. O tytule Mirror, mirror słyszałam już jakiś czas temu. Szybko spotkał się z bardzo pozytywnym odzewem, ja jednak podeszłam do niego... dość sceptycznie. Czy słusznie?

„Od radości do rozpaczy w ciągu ułamka sekundy. Znowu widzę jej twarz i zastanawiam się jak to możliwe odzyskać kogoś i w tej samej chwili stracić”.

Kampania wrześniowa w pełni? A może macie już za sobą "radosny" powrót do szkoły? Cóż... jeśli nie gnębi was żadna z tych trosk... pora poznać wrześniowe nowości i zapowiedzi. Dziś mamy dla was część drugą zestawienia :)

Czy warto całe życie trwać w strachu? A może lepiej wyjść naprzeciw swoim lękom i pokonać je raz, a dobrze? To brzmi jak dobry plan. Oczywiście do czasu, gdy nasz zaciekły wróg nie okaże się silniejszy od nas. No ale cóż, od czego jest plan B?

Tytuł: Niepowszedni. Obława

Autor: Justyna Drzewicka

Cykl: Niepowszedni (tom 3)

Wydawnictwo: Jaguar

Niepowszedni już tyle czasu byli gonieni przez Welesa i jego ludzi, że ledwo pamiętają, co to spokój i poczucie bezpieczeństwa. Czy znowu coś im grozi? Tak! Jednak tym razem role się odwróciły. Teraz to oni ścigają okrutnych złotników. Jednak czy takich ludzi da się dostarczyć przed sąd i wyjść z tej przygody z życiem? Niepowszednich czeka wiele zagrożeń i jeszcze więcej... spraw do rozwiązania.

Cóż mogę powiedzieć o tym tomie? Jest to naprawdę dobre zakończenie całego cyklu. Wszystko, o czym pisałam w recenzjach pierwszej i drugiej części, pojawiło się i w tej odsłonie.

Po pierwsze, mamy dynamiczną akcję. Również w finałowym tytule opowieść pędzi na łeb na szyję, nie pozostawiając miejsca na nudę, czy spokój. Bohaterzy mierzą się z licznymi przeciwnościami, konfrontują z wieloma wrogami, ale również własnymi słabościami.

"Na świecie są dwa typy ludzi: tacy, których strach może zgnieść jak garncarz glinę, i tacy, którzy czując trwogę, będą twardnieć, jak żelazo hartowane przez kowala. Wolnych od strachu nie ma nigdzie, wierz mi".

Tym razem najważniejsze okazały się wątki poboczne. Tak, główny motyw spajał wszystkie powieści w jeden cykl, jednak to tematy dziejące się obok nadały całości smaku. Swojego wyjaśnienia doczekały się kwestie m.in. rodzinne i uczuciowe.

A skoro mowa o emocjach, to i tym razem autorce udało się przekazać to, co ważne, a jednocześnie nie zamienić swojego dzieła w wyciskacz łez. Pojawiają się silne uczucia, miłość coraz wyraźniej odbija się na relacjach, jednak nie przytłacza akcji. Między bohaterami dużo się dzieje, ich przyjaźń kilka razy zostaje wystawiona na próbę, a wszystko to sprawa, że powieść dosłownie czyta się z zapartym tchem.

Czy można coś zarzucić? Tak, po raz kolejny opowieść serwuje nam całe mnóstwo zaskakujących zwrotów akcji. Jednak ciężko powiedzieć, by bohaterzy działali według jakiegoś porządnie przemyślanego planu. Większość z ich pomysł jest tak grubymi nićmi szyte, że ciężko traktować je poważnie. Zresztą... po drodze bohaterów wręcz na zmianę spotyka wyjątkowe szczęście lub niespotykany zbieg złych okoliczności. Jednak z drugiej strony, niezależnie od tego, jak szalone bywa ich działanie, wszystko ma swoje wyjaśnienie, każda dziwna sytuacja, czy scena budząca wątpliwość jest przemyślana i stanowi spójny element historii.

Jednym zdaniem... po prostu kocham serię „Niepowszedni” i naprawdę żałuję, że to już koniec. Dynamiczna akcja, świetne postaci, ciekawy świat, rozwijające się relacje między bohaterami i dynamiczne zwroty akcji sprawiły, że zapartym tchem śledziłam rozwój wydarzeń. Zupełnie, ale to zupełnie nie obraziłabym się na kolejny cykl w tej rzeczywistości. A jeśli wy jeszcze nie czytaliście tej serii, to koniecznie zapiszcie sobie te tytuły. Naprawdę warto!

Autor: Magdalena Knedler

Wydawnictwo: Novae Res