Szbatowe przepisy – Marc Grossman

Mam słabość do książek kulinarnych. Prawdopodobnie zostało mi to z czasów, gdy gotowanie niezmiernie mnie fascynowało. Życie zweryfikowało tę pasję, ale wciąż mam do sztuki kulinarnej dużą słabość. Zwłaszcza gdy książki oferują mi możliwość poznania potraw z innych krajów, czy kultur. Właśnie z takim nastawieniem sięgnęłam po „Szabatowe przepisy”.

Książka ta została podzielona na następujące części: kuchni szabatowej (składającą się z kolacji, deserów oraz dań po szabacie) oraz przepisów na pozostałe dni (śniadań, obiadów lub kolacji oraz deserów). Publikacja zaczyna się od krótkiego wstęp, w którym przedstawia nam się sam autor, a następnie wyjaśnia, jak przebiegało przygotowywanie książki kulinarnej. I to w zasadzie tyle. Od razu przechodzimy do przepisów.

Układ poszczególnych receptur jest następujący: po lewej stronie opis, po prawej zdjęcie. Każdy przepis poprzedzony jest krótkim wstępem, są to zazwyczaj opowieści z życia autora, jego rodziny lub pracy w restauracji, rzadziej smaczki dotyczące kulturowego znaczenia opisywanego dania. Krótka adnotacja w lewej kolumnie tekstu zawiera informacje o liczbie porcji i czasie przygotowania (z podziałem na poszczególne etapy). Następnie mamy listę składników, a w prawej kolumnie sposób przygotowania.

Jak to bywa w przypadku książek kulinarnych, i tutaj jest bardzo dużo zdjęć. Jednak w przeciwieństwie do większości pozycji, fotografie zawarte w tej sprawiają wrażenie bardzo naturalnych. Nie są jakoś szczególnie uładnione, poprawione, czy artystycznie ułożone – po prostu pyszne, domowe jedzenie.

Jeśli zaś chodzi o dobór przepisów, to ciężko tu znaleźć jakiś klucz. Jest to raczej zestawienie ulubionych posiłków autora, z których większość nie jest szczególnie skomplikowana i nie wymaga bardzo dużej liczby składników. I to jest duży plus tego tytułu.

Co jest minusem? W moim odczuciu w tej książce zabrało… szabatu. Autor co prawda przedstawia bardzo ogólne założenia, jednak jak dla mnie, nadal niewiele wiadomo. Również koszerność jest tu tylko wspominana. A co z podziałem dań na dania szabatowe, czy jedzenie „dzień po”? Cóż, w zasadzie nie wiem, z czego to wynika. Poszczególne części książki nie są poprzedzone żadnym opisem i bez trudno można nie zauważyć, że właśnie zaczyna się inny temat. Jeśli więc tak jak ja, chcielibyście się dowiedzieć czegoś o szabatowych przepisach, inaczej niż przez ich gotowanie, to niestety tutaj czeka Was rozczarowanie.

Z tego względu publikacja tak, chociaż opisuje wiele ciekawych dań, nie będzie moją ulubioną książką kulinarną. Nie zmienia to jednak faktu, że znalazłam w nie wiele ciekawych, kulinarnych inspiracji!

Dominika Róg-Górecka